ഓരോ ദിവസവും ഓര്‍ക്കും എന്നും എന്തെങ്കിലും എഴുതണമെന്ന്..പക്ഷെ കഴിയാറില്ല എന്നതാണ് സത്യം . അല്ലെങ്കില്‍ തന്നെ ഞാന്‍ എന്തെഴുതാനാണ് ?എന്റെ ജീവിതമോ ? അതോ എനിക്ക് ചുറ്റുമുള്ളവരുടെ ജീവിതമോ .? ഒരു സ്ത്രീയെന്ന നിലയില്‍ അവള്‍ക്ക് ഒരുപാട് പരിമിതികള്‍ ഇല്ലേ ..അവളുടെ പരിമിതികള്‍ ക്കുള്ളില്‍ നിന്ന് വേണം എല്ലാം സമൂഹത്തോട് പറയാന്‍ .പറയണം എല്ലാം ..ജീവിതത്തിലെ ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന ഓര്‍മ്മകളിലൂടെ തിരിഞ്ഞൊന്നു നടക്കണം എനിക്ക് ...
കണ്ണാന്തളി പൂവേ നിന്റെ വിടരുന്ന
സ്വപ്നങ്ങളിൽ ഞാൻ ഉണരാറുണ്ടോ
ചൊടികളിൽ പൊഴിയുന്ന മുത്തുകളിൽ
തേനൂറും പ്രണയത്തിൻ മധുരമുണ്ടോ
അകലെയാണെങ്കിലും ഇതൾ വിടർത്തും
നിൻ മനസ്സിലെൻ സംഗീതം അരികെയില്ലേ
അനന്തമാമാകാശ സീമയിൽ ഉണരുന്ന
താരകമായതു മിന്നുകില്ലേ
പുലർകാല തൂമഞ്ഞു തുള്ളിയിൽ പുണരുന്ന
ധനുമാസ പുലരികൾ വിടരുമ്പോൾ
അമ്പല വിശുദ്ധിയായി ഹംസധ്വനിയായ്
നീയെന്റെയുള്ളില്‍ നില്‍ക്കും
